Poczet Dyrektorów
Kierowali Filharmonią dłużej lub krócej, wszyscy jednak przyczynili się do budowania tak instytucji jak i Orkiestry. Przedstawiamy Państwu wszystkich Dyrektorów naczelnych oraz Dyrektorów Artystycznych, bez pracy których nie byłoby dziś Filharmonii takiej, jaką ją znamy.
Marian Lewandowski – dyrektor artystyczny w latach 1952 – 1957
Pierwszy dyrektor artystyczny szczecińskich filharmoników. Doprowadził nie tylko do profesjonalizacji zespołu, ale także do jego rozwoju artystycznego. Za jego kadencji w Szczecinie pojawiła się nigdy dotąd niespotykana liczba solistów z Barbarą Hesse-Bukowską na czele. Marian Lewandowski współpracował z Januszem Cegiełłą – dyrektorem administracyjnym w latach 1952 – 1954, który był jednym z kluczowych autorów sukcesu, jakim było utworzenie w Szczecinie filharmonii. Jego następcą był, do 1957 roku był Aleksander Mleczarek.
Józef Wiłkomirski – dyrektor artystyczny i naczelny w latach 1957 – 1971
Jeden z najbardziej zasłużonych dyrygentów i dyrektorów. Pod jego kierownictwem Filharmonia w Szczecinie nabrała rozgłosu. Doprowadził doprowadził do pierwszych koncertów zagranicznych Orkiestry. Sprowadził do Szczecina wielu wybitnych wirtuozów. Nie tylko znacząco podniósł poziom artystyczny zespołu, ale także rozwijał muzykę kameralną. Słynne “Koncerty przy świecach i kawie” stały się wizytówką Filharmonii. Powołał także do istnienia Szczecińską Orkiestrę Kameralną, złożoną z muzyków Orkiestry Symfonicznej, która z powodzeniem koncertowała wielu krajach świata.
Stefan Marczyk – dyrektor artystyczny i naczelny w latach 1971 – 1990
Doprowadził Orkiestrę Filharmonii w Szczecinie do prawdziwego rozkwitu. Pod jego kierownictwem zespół odbył kilka zagranicznych tournee m.in. na Sycylii. Rozszerzył repertuar o utwory kantatowo-oratoryjne oraz nawiązał ścisłą współpracę z Chórem Akademickim Politechniki Szczecińskiej, który prowadził Jan Szyrocki. Zaprosił do Szczecina nie tylko wielu znakomitych solistów, ale także otworzył scenę Filharmonii dla młodych, aspirujących muzyków polskich. Dbał o to, aby Orkiestra współpracowała także z najlepszymi dyrygentami gościnnymi. Stworzył w Filharmonii tradycję festiwalową, powołując do życia Academię Cantat, Międzynarodowy Tydzień Chóralny czy Młodą Muzykę Polską.
Jarosław Lipke – dyrektor artystyczny i naczelny w latach 1990 – 1994
Najbardziej kontrowersyjny z dyrektorów szczecińskiej filharmonii. Doprowadził do jednego z największych sukcesów naszej Orkiestry – koncertu w wielkiej sali Herberta von Karajana w Berlińskiej Filharmonii, jednej z najbardziej prestiżowych scen świata. Jednak jego kontrowersyjne metody pracy z muzykami doprowadziły do największego kryzysu w historii Filharmonii, który w 1993 zakończył się bezprecedensowym strajkiem Orkiestry, który trwał pół roku.
Jadwiga Igiel-Sak – dyrektor naczelna w latach 1994 – 2006
W latach 1970 – 1990 była zastępcą dyrektora Marczyka, jego prawą ręką i już wtedy dała się poznać jako doskonała administratorka, niezwykle szanowana przez cały zespół Filharmonii. I to właśnie z uwagi na te cechy powołano ja na stanowisko dyrektora naczelnego w roku 1994. Przejmowała Filharmonię w kryzysie, Orkiestrę podzielną i zwaśnioną po niedawnym strajku oraz instytucję borykającą się z ciągłym niedofinansowaniem. A jednak zdołała nie tylko na nowo zintegrować zespół, ale także odbudować prestiż Filharmonii. W 2004 roku stanęła na czele komitetu na rzecz budowy nowej Filharmonii i przekonała władze miasta do pomysłu wzniesienia jej w miejscu po dawnym Konzerthausie. W 2005 roku zorganizowała największy koncert symfoniczny w historii miasta. W hali Stoczni Szczecińskiej Nowa zabrzmiało Polskie Requiem Krzysztofa Pendereckiego pod batutą samego kompozytora. W tym wydarzeniu uczestniczyło 5000 osób. Doprowadziła także do ukazania się pierwszych wydawnictw fonograficznych Filharmonii, z których jedno było nominowane do nagrody “Fryderyki”.
Dyrektor Igiel-Sak wspierało trzech dyrektorów artystycznych:
Józef Radwan – dyrektor artystyczny 1994 – 1996
Jerzy Salwarowski – dyrektor artystyczny w latach 1996 – 2003
Zbigniew Rychert. – dyrektor artystyczny w latach 2003 – 2009
Andrzej Oryl – dyrektor naczelny 2006 – 2012
Był tym dyrektorem, który położył kamień węgielny pod budowę nowego gmachu Filharmonii. Powołał także na stanowisko dyrektora artystycznego znakomitego ukraińskiego dyrygenta, który przyczynił się do rozwoju artystycznego Orkiestry, był nim:
Mykola Diadiura – dyrektor artystyczny w latach 2009 – 2012
Dorota Serwa – dyrektor naczelna w latach 2012 – 2023
Pod jej kierownictwem filharmonicy przenieśli się do swej nowej siedziby a sama instytucja przeszła wielką metamorfozę, stając się filharmonią na miarę XXI wieku. Dziś Filharmonia, choć kontynuuje najlepsze tradycje z przeszłości, jest instytucją nowoczesną i innowacyjną, obecną w internecie i otwartą na nieszablonowe projekty, jak chociażby MDF Festival, International Lutosławski Youth Orchestra czy Turniej Muzyków Prawdziwych. Filharmonia rozwinęła także ofertę edukcyjną oraz wprowadziła na stałe do repertuaru koncerty muzyki elektronicznej. Za kadencji dyrektor Serwy Orkiestra FS dokonała wielu nagrań płytowych, m.in. prawie wszystkich dzieł Mieczysława Karłowicza.
Oddając pieczę nad Orkiestrą uznanym dyrygentom, przyczyniła się także do dalszego wzrostu poziomu artystycznego zespołu.
Za jej kadencji dyrektorami artystycznymi byli:
Michał Dworzyński – dyrektor artystyczny w latach 2012 – 2013
Ewa Strusińska – dyrektor artystyczny 2013 – 2016
Rune Bergmann – dyrektor artystyczny 2016 – do teraz
Pierwszy dyrektor artystyczny szczecińskich filharmoników. Doprowadził nie tylko do profesjonalizacji zespołu, ale także do jego rozwoju artystycznego. Za jego kadencji w Szczecinie pojawiła się nigdy dotąd niespotykana liczba solistów z Barbarą Hesse-Bukowską na czele. Marian Lewandowski współpracował z Januszem Cegiełłą – dyrektorem administracyjnym w latach 1952 – 1954, który był jednym z kluczowych autorów sukcesu, jakim było utworzenie w Szczecinie filharmonii. Jego następcą był, do 1957 roku był Aleksander Mleczarek.
Józef Wiłkomirski – dyrektor artystyczny i naczelny w latach 1957 – 1971
Jeden z najbardziej zasłużonych dyrygentów i dyrektorów. Pod jego kierownictwem Filharmonia w Szczecinie nabrała rozgłosu. Doprowadził doprowadził do pierwszych koncertów zagranicznych Orkiestry. Sprowadził do Szczecina wielu wybitnych wirtuozów. Nie tylko znacząco podniósł poziom artystyczny zespołu, ale także rozwijał muzykę kameralną. Słynne “Koncerty przy świecach i kawie” stały się wizytówką Filharmonii. Powołał także do istnienia Szczecińską Orkiestrę Kameralną, złożoną z muzyków Orkiestry Symfonicznej, która z powodzeniem koncertowała wielu krajach świata.
Stefan Marczyk – dyrektor artystyczny i naczelny w latach 1971 – 1990
Doprowadził Orkiestrę Filharmonii w Szczecinie do prawdziwego rozkwitu. Pod jego kierownictwem zespół odbył kilka zagranicznych tournee m.in. na Sycylii. Rozszerzył repertuar o utwory kantatowo-oratoryjne oraz nawiązał ścisłą współpracę z Chórem Akademickim Politechniki Szczecińskiej, który prowadził Jan Szyrocki. Zaprosił do Szczecina nie tylko wielu znakomitych solistów, ale także otworzył scenę Filharmonii dla młodych, aspirujących muzyków polskich. Dbał o to, aby Orkiestra współpracowała także z najlepszymi dyrygentami gościnnymi. Stworzył w Filharmonii tradycję festiwalową, powołując do życia Academię Cantat, Międzynarodowy Tydzień Chóralny czy Młodą Muzykę Polską.
Jarosław Lipke – dyrektor artystyczny i naczelny w latach 1990 – 1994
Najbardziej kontrowersyjny z dyrektorów szczecińskiej filharmonii. Doprowadził do jednego z największych sukcesów naszej Orkiestry – koncertu w wielkiej sali Herberta von Karajana w Berlińskiej Filharmonii, jednej z najbardziej prestiżowych scen świata. Jednak jego kontrowersyjne metody pracy z muzykami doprowadziły do największego kryzysu w historii Filharmonii, który w 1993 zakończył się bezprecedensowym strajkiem Orkiestry, który trwał pół roku.
Jadwiga Igiel-Sak – dyrektor naczelna w latach 1994 – 2006
W latach 1970 – 1990 była zastępcą dyrektora Marczyka, jego prawą ręką i już wtedy dała się poznać jako doskonała administratorka, niezwykle szanowana przez cały zespół Filharmonii. I to właśnie z uwagi na te cechy powołano ja na stanowisko dyrektora naczelnego w roku 1994. Przejmowała Filharmonię w kryzysie, Orkiestrę podzielną i zwaśnioną po niedawnym strajku oraz instytucję borykającą się z ciągłym niedofinansowaniem. A jednak zdołała nie tylko na nowo zintegrować zespół, ale także odbudować prestiż Filharmonii. W 2004 roku stanęła na czele komitetu na rzecz budowy nowej Filharmonii i przekonała władze miasta do pomysłu wzniesienia jej w miejscu po dawnym Konzerthausie. W 2005 roku zorganizowała największy koncert symfoniczny w historii miasta. W hali Stoczni Szczecińskiej Nowa zabrzmiało Polskie Requiem Krzysztofa Pendereckiego pod batutą samego kompozytora. W tym wydarzeniu uczestniczyło 5000 osób. Doprowadziła także do ukazania się pierwszych wydawnictw fonograficznych Filharmonii, z których jedno było nominowane do nagrody “Fryderyki”.
Dyrektor Igiel-Sak wspierało trzech dyrektorów artystycznych:
Józef Radwan – dyrektor artystyczny 1994 – 1996
Jerzy Salwarowski – dyrektor artystyczny w latach 1996 – 2003
Zbigniew Rychert. – dyrektor artystyczny w latach 2003 – 2009
Andrzej Oryl – dyrektor naczelny 2006 – 2012
Był tym dyrektorem, który położył kamień węgielny pod budowę nowego gmachu Filharmonii. Powołał także na stanowisko dyrektora artystycznego znakomitego ukraińskiego dyrygenta, który przyczynił się do rozwoju artystycznego Orkiestry, był nim:
Mykola Diadiura – dyrektor artystyczny w latach 2009 – 2012
Dorota Serwa – dyrektor naczelna w latach 2012 – 2023
Pod jej kierownictwem filharmonicy przenieśli się do swej nowej siedziby a sama instytucja przeszła wielką metamorfozę, stając się filharmonią na miarę XXI wieku. Dziś Filharmonia, choć kontynuuje najlepsze tradycje z przeszłości, jest instytucją nowoczesną i innowacyjną, obecną w internecie i otwartą na nieszablonowe projekty, jak chociażby MDF Festival, International Lutosławski Youth Orchestra czy Turniej Muzyków Prawdziwych. Filharmonia rozwinęła także ofertę edukcyjną oraz wprowadziła na stałe do repertuaru koncerty muzyki elektronicznej. Za kadencji dyrektor Serwy Orkiestra FS dokonała wielu nagrań płytowych, m.in. prawie wszystkich dzieł Mieczysława Karłowicza.
Oddając pieczę nad Orkiestrą uznanym dyrygentom, przyczyniła się także do dalszego wzrostu poziomu artystycznego zespołu.
Za jej kadencji dyrektorami artystycznymi byli:
Michał Dworzyński – dyrektor artystyczny w latach 2012 – 2013
Ewa Strusińska – dyrektor artystyczny 2013 – 2016
Rune Bergmann – dyrektor artystyczny 2016 – do teraz
Dyrektorzy Filharmonii w SzczecinieWięcej na temat: Historia Filharmonii
